reść baletu "Spartakus" osnuta jest na historycznym fakcie powstania gladiatorów w Rzymie pod przewodnictwem trackie­go jeńca Spartakusa. Libretto opracowane zostało na podstawie źródeł historycznych, dzieł Plutarcha i Juwenala, oraz prac współczesnych historyków radzieckich. Spartakus, Frygia i Krassus są postaciami autentycznymi, zaś postacie zaprzedanej Rzymowi Eginy i słabego Harmodiusa zrodziły się w wyobraźni librecisty jako kontrastujące z odwagą i bohaterstwem powstań­ców. Główną ideą baletu jest walka o wolność, a dzieje buntu gladiatorów - jej metaforą. "Spartakus" to balet o wieloplanowej akcji, wątkach epicznych, tragicznych i lirycznych, pełen spięć dramatycznych. Przeważają sceny zbiorowe. Muzyka spełnia funkcję ilustracyjną dzięki zastosowaniu tematów melodycznych charakteryzujących posta­cie, środowiska i sytuacje. Główny temat muzyczny Spartakusa składa się z dwóch motywów: bohaterskiego o emocjonalnym brzmieniu wyrażającym reakcje uczuciowe bohatera. Występuje też liryczny temat Frygii oraz dwa tematy środowiskowe - patrycjuszowski i plebejski. Obok rytmów tanecznych i reminiscencji folkloru różnych narodów, zwłaszcza armeńskiego, dominują rytmy marszowe, wojenne i pogrzebowe.