„Lidia Zamenhof, wydawczyni, tłumaczka, najmłodsza córka Klary (Silbernik) i Ludwika Zamenhofa” – ta definicja encyklopedyczna jak nagrobek definiuje jej dokonania, a przecież wiadomo, że tam przecież żył kiedyś człowiek – postać zbudowana tak jak my, z myśli i ciała.
Spektakl “Mi estas Lidia” nie jest próbą biograficznego uchwycenia portretu Lidii Zamenhof, lecz dyskusją na temat idealizmu, procesu dojrzewania, determinacji, zasadności poświęcenia i ofiary. W onirycznej przestrzeni przypominającej ekspozycje zapomnianej wystawy Paula Czarnecka wskrzesza definicję, oddając Lidii głos, przywołując strzępki jej wspomnień, wchodząc z nią w nieustanny dyskurs.