Alfabet hebrajski jako tworzywo Dzieła Stworzenia
Czym różni się alfabet hebrajski od wszystkich innych alfabetów?
Ewa Gordon

Twórcza moc działająca w hebrajskich literach ma swoje źródło w Imieniu Wiekuistego. Werset z proroka Izajasza (26:4) zawiera dwie litery z najświętszego Czteroliterowego Imienia Boga – Jud i Hei: „Ufajcie Wiekuistemu na wieki, bo poprzez Jud Hei Wiekuisty jest Opoką światów”, Talmud uczy, że Jud i Hei odnoszą się tu do dwóch światów: tego Świata i Świata Przyszłego. W opisie stworzenia w księdze Bereszit 2:4 znajduje się słowo, w którym litera Hei zapisana jest jako pomniejszona: „Oto dzieje nieba i ziemi, podczas stwarzania ich [behibaram], w czasie gdy uczynił Wiekuisty Bóg niebo i ziemię”. Nie czytaj behibaram „podczas stwarzania ich” ale be Hei baram „poprzez Hei stwarzał ich”, stąd płynie wniosek, że ten Świat został stworzony literą Hei, zaś Świat Przyszły – literą Jud (TB, Menachot 28b).
Laska Moszego, która służyła do sprowadzania plag i cudów, wedle tradycji miała wyryte hebrajskie litery. W choszen – napierśniku arcykapłana, znajdowały się litery alfabetu, które łączyły się, dając prorocze odpowiedzi. Gdy Becalel budował Miszkan (Przybytek na pustyni), zdołał tego dokonać, ponieważ „potrafił połączyć litery, dzięki którym zostały stworzone niebo i ziemia” (TB, Berachot 55a). Rawa wykreował człowieka (TB, Sanhedrin 65b), korzystając ze znajomości Sefer Jecira, Księgi Tworzenia, która omawia rolę liter w Dziele Stworzenia. I moc tego alfabetu nadal pozostaje czynna.