Program uhonorowany Złotym Liściem Retro 2012 stanowi mozaikę utworów wybitnych poetów dwudziestolecia międzywojennego: Tuwima, Leśmiana, Słonimskiego, Jurandota, Kanitza, Hemara, Gałczyńskiego. Sławomir Holland jest ich jedynym wykonawcą, co pozwala mu zaprezentować pełnię aktorskich umiejętności, ponieważ jednego wieczora wciela się w wiele postaci. Prowadzi także błyskotliwą konferansjerkę łączącą zróżnicowane tematycznie utwory w przemyślaną całość, której motto zaczerpnięte z Księgi Koheleta brzmi: „Nic nowego pod słońcem".

Sławomir Holland, niczym wirtuoz, z łatwością wywołuje u widza cały wachlarz emocji:
od gromkiego śmiechu przy tekstach kabaretowych, przez refleksję aż po łzy wzruszenia, kiedy recytuje piękne i smutne wiersze o miłości „Dwoje ludzieńków" i „Pokoik na Hożej" (okazuje się, że wersja mówiona nie ustępuje śpiewanej). Aktor najwyraźniej lubi ryzyko: decyduje się na zaprezentowanie kilku utworów („Hottentotten" „Piosenka międzypartyjna", „Babcia przy radiu"), które ze względu na trudne zbitki słowne i intensywne tempo recytacji, sprawiają, że można sobie połamać język, ale Sławomir Holland wychodzi cało z tej próby. W programie znajduje się też wiersz mówiony charakterystyczną gwarą lwowską („Akrobata-mucha") i kilka szmoncesów,
w tym „Brydż" „U lekarza". Aktor proponuje widzom status współtwórców przedstawienia
i pomiędzy poszczególnymi utworami zaprasza publiczność do zabawy, stawia pytania i zadaje zagadki.