Utwór „Pokojówki” uznany został za arcydzieło dramaturgii XX wieku, jako ostra satyra na świat mieszczański, ale przede wszystkim za obraz ludzkiej zależności i wykluczenia. Prosta, niemal banalna anegdota opowiada o tym jak „kochające” swą Panią służące, w ramach rekompensaty za doznawane upokorzenia, odgrywają codzienny rytuał jej zabijania . Reżyserują przy tym swoje gesty i działania, a nawet zamieniają się rolami.
Siła genialnego pomysłu Geneta polega na przeciwstawianiu prawdy zmyśleniu, a realnej rzeczywistości teatrowi. Sprawa komplikuje się, gdy do akcji wkracza Pani ze swoją dobrocią i siłą poniżania. Uniwersalne przesłanie Geneta bawi i niepokoi zwłaszcza dzisiaj, gdy uświadomimy sobie życie człowieka w świecie pozorów i kłamstw, we wszechwładzy najróżniejszych mediów, w których o indywidualnej wolności decyduje "inscenizacja" własnego życia.
Na podstawie dramatu Jean Geneta „Pokojówki”
Tłumaczenie Aleksander Wat
Występują:
Monika Sznajder - Claire,
Julia Karpińska - Solange,
Anna Piliszek - Pani.
Reżyseria i opracowanie muzyczne - Grzegorz Mrówczyński
Charakteryzacja: Julia Jóźwiak
Zdjęcie plakatu: Justyna Solnica
Zdjęcia promocyjne: Justyna Solnica