Płyta Piotra Orzechowskiego i Kuby Więcka stanowi przykład muzyki,
która choć nie jest chyba dla wszystkich, to może trafić do wielu, na
przykład do miłośników oryginalnej ścieżki dźwiękowej. Znajdą na niej
pamiętne tematy Wojciecha Kilara w nowej interpretacji, w nowym
kontekście, w nowym brzmieniu. Może trafić do fanów awangardowego jazzu, poszukujących granic kompozycji, improwizacji,
możliwości instrumentów, wyrazu. Spodobać się może także
zwolennikom muzyki współczesnej – mogą oni docenić
autonomiczność tej propozycji, jej spójność, konsekwencję,
pomysłowość i oderwanie od filmowego obrazu. Może być to także
płyta dla tych, którzy nie lubią muzycznych granic i podchodzą do
sztuki dźwięków bez uprzedzeń i bez narzuconych strategii słuchania.
Klasyczna, popularna, filmowa, jazzowa? To po prostu znakomita muzyka: wywiedziona z Wojciecha Kilara, poprowadzona przez
Piotra Orzechowskiego i Kubę Więcka, skierowana do słuchacza o otwartych uszach. W tym trójkącie znaczeń ujawnia swoją
wartość najpełniej.
Mariusz Gradowski (Polskie Radio)

KUBA WIĘCEK
Polski saksofonista i kompozytor jazzowy, absolwent Rytmisk Music Conservatory w Kopenhadze.
Jest najmłodszym artystą, który zadebiutował w legendarnej serii „Polish Jazz” albumem Another Raindrop (2017), nagrodzonym Fryderykiem i Mateuszem Trójki. Jego drugi album, Multitasking (2019), został uznany za Album Roku przez tygodnik „Polityka”.

Więcek wyróżnia się unikalnym połączeniem jazzu z muzyką klasyczną, elektroniczną, folkiem i hiphopem. Współpracował z Pauliną Przybysz (Kwiateczki, 2021) oraz Piotrem Orzechowskim przy projekcie Themes of Dracula (2022). Regularnie pojawia się w plebiscytach „Jazz Forum” i zostału honorowany przez „DownBeat” jako jeden z „25 for the Future”. W 2024 roku otrzymał Paszport „Polityki” w kategorii Muzyka Popularna.

PIOTR ORZECHOWSKI “PIANOHOOLIGAN”
Pianista, improwizator, kompozytor. Od głośnego zwycięstwa na szwajcarskim Montreux Jazz Solo
Piano Competition 2011 pozostaje jednym z najbardziej ekscytujących polskich twórców
muzycznych. Swoimi kreacjami artystycznymi prowokuje do pytań i redefiniuje szablony wyobrażeń
o akcie twórczym i występie scenicznym. Każdy album Orzechowskiego staje się wydarzeniem o
nieoczywistym, ponadgatunkowym przesłaniu, w wersji koncertowej od lat docierając na wszystkie
kontynenty.
Pianohooligan posługuje się indywidualnym językiem muzycznym rozpiętym na granicy stylistyk,
od macierzystej muzyki improwizowanej i klasycznej, po awangardę i muzykę elektroniczną. Bezkompromisowy dekonstruktor
twórczości Krzysztofa Pendereckiego, artystyczny partner Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, Sinfonii Varsovii,
czy gwiazd światowego jazzu jak Randy Brecker, Avishai Cohen czy Carlos Zíngaro, oraz wielkich osobowości muzyki współczesnej
i elektronicznej, by wymienić tylko Philipa Glassa, Adriana Utleya z Portishead i Williama Basinskiego – koncentruje się jednak
przede wszystkim na autorskiej twórczości solowej, która wymyka się prostym gatunkowym podziałom.