PREMIERA “Rooms by the sea. Ćwiczenia w słuchaniu” – Joanna Leśnierowska

4. edycja Krakowskiego Festiwalu Tańca – Widok z bliska
   ROOMS BY THE SEA. ĆWICZENIA W SŁUCHANIU - Joanna Leśnierowska
   UWAGA: Spektakl z audiodeskrypcją.

TWÓRCY_CZYNIE:
Koncept, choreografia, dramaturgia wizualna: Joanna Leśnierowska
Soundscape i praca z głosem: Katarzyna Sitarz
Ruch i wykonanie: Karol Miękina, Piotr Skalski, Monika Szpunar, Monika Węgrzynowicz, Dominika Wiak
Coaching ruchowy: Janusz Orlik
Kostiumy: Monika Węgrzynowicz
Oprawa graficzna: Michał Andrzej Łuczak, Anna Zielińska photoholicstudio.com
Opieka producencka: Agnieszka Barańska-Kozik, Aleksandra Honza
Produkcja: Krakowskie Centrum Choreograficzne, Joanna Leśnierowska SFX

O SPEKTAKLU:
Kres wszystkiego co znamy
i nasze z nim zestrajanie,
kakofonicznym zgiełkiem i
syrenimi szeptami
dyktuje nam rytm i trasę.

O świecie, który wciąż rozpadasz się na kawałki -
tobie wbrew i
tobie naprzeciw
-wyruszamy!

Co przed nami
jawi się ledwie powidokiem
lub
wierzchołkiem lodowej góry
uparcie dryfującej w oddali.

Co za nami
zamiera w bezdechu
by za chwilę utracić swą formę
wystawione na nieubłagane działanie
dystansu, grawitacji i czasu.

Balansując
w wiecznym pomiędzy
oddajemy się kolejnym przypływom
celebrując
każdy krok na trasie
prowadzącej nas przez krajobraz utkany ze skrawków
migotliwych obrazów i dźwięków.

Wsłuchując się w oddech nocy
wołamy do siebie nawzajem
rzucamy w ramiona nawałnicy
stawiając czoła fali
świadomi, że
przekroczyliśmy już moment,
w którym można zawrócić z drogi.

O świecie, który bez końca mamisz nas mirażami
rozluźnij swe objęcia,
puść nas jako i my puszczamy!

O świecie, który nieprzerwanie przemijasz pod powiekami -
pokłońmy się sobie nawzajem,
pozwólmy sobie iść dalej
hen tam,
gdzie nigdy nie docieramy,
dokąd nigdy nie ustajemy dążyć.

Joanna Leśnierowska zabiera nas ponownie do pokoi nad morzem. 10 lat po premierze …/rooms by the sea/ ćwiczenia w patrzeniu kolejny raz spogląda przez hopperowskie okulary na postaci uparcie przemierzające krajobrazy gęste od mikro gestów i dźwięków. Zderza ze sobą świat zewnętrzny i wewnętrzny oferując nam wgląd w niejednoznaczne, a jednocześnie wszystkim nam bliskie i ciałem odczuwane stany zawieszenia, wyobcowania, dystansu (także wobec siebie nawzajem) oraz tęsknoty za tym, co bliżej nieokreślone, i co wymyka się słowu. Celebrując jednocześnie 10lecie Krakowskiego Centrum Choreograficznego, artystka reaktywuje rozwijany od ponad dekady choreograficzny język poszukujący fizycznej i wizualnej reprezentacji dla idei ciała polifonicznego: ciała współistniejących w nim wielu głosów, zmagającego się z głosów tych nadmiarem, kakofonią, hałasem. Kontynuując poszukiwania na styku choreografii i sztuk wizualnych, pyta jednocześnie o to, dokąd zmierzamy kilka lat po globalnym doświadczeniu przymusowej izolacji i czy wciąż czujemy się uwięzieni w obrazach Hoppera? I czy po dekadach alienacji z wyboru, pragniemy i umiemy usłyszeć się i być razem inaczej?

www.krakowskifestiwaltanca.pl